فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 5، شماره 2، تابستان 91 ، شماره پی در پی 16

شگردهای خاصِ نمادپردازی با طبیعت در غزلیات مولوی

صفحه (0 - 0)
فاطمه کلاهچیان،سیده نادیا حیدری نیا
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
یکی از صورخیال که در شعر عرفانی ظهور کرد و در همینگونه از شعر نمودی بارز یافت، نماد است. قابلیت وسیع صورت نمادین برای پذیرفتن مفاهیم معقول، آن را به یکی از مناسبترین فرمها برای توضیح نسبی حقایق ناشناخته عرفانی و تجسّم تجربیات روحانی بدل ساخته است. نمادپردازی با طبیعت، از ویژگیهای بارز سبک مولاناست. به همین دلیل، تحلیل نقش اجزاء طبیعت در شکل and not;گیری نمادها، همواره اهمّیتی ویژه دارد و بررسی نمادهای ساخته شده با طبیعت، از ضروریترین تحقیقها برای شناختن یکی از مهمترین بخشهای ادبیات ما که شعر و نثر نمادین است، به شمار میرود. بر این اساس، هدف این پژوهش، پس از مروری بر نحوه کاربرد این نمادها در شعر پیش از مولوی و تحلیل تفاوتها و تمایزهای این تصاویر در شعر مولانا، بررسی نمادهای طبیعی غزل او، توضیح دلیل کاربرد هر یک و تحلیل مفاهیم نهفته در ورای آنهاست. هدفی که با وجود تحقیقات بسیار درباره غزلیات مولوی، تاکنون در قالب پژوهشی مستقل و ناظر به جزئیات عرضه نشده است.

کلمات کلیدی
مولوی , غزلیات , طبیعت , تصویر , نماد , شعر عرفانی